Συρόμενα φωνήεντα σκαλίζουν λέξεις,
αμυχές,
σκοτωμένα σημεία στίξης.
Και λοιπόν;
Έτσι κι αλλιώς ποιος σου φταίει;
Έτσι κι αλλιώς ποιός;
Μην πολυλογείς την ακριβή σου σιωπή.
Στο δια ταύτα λοιπόν.
Ζεις.
Άλλοι δεν έχουν ούτε αυτό.
Αγαπάς.
Τι είδους δικαιοσύνη είναι αυτή
και πόσους ελέησε ανθρώπους;
Αρκέσου λοιπόν.
Πάρε αγκαλιά το χρυσό σου καλούπι.
Φόρεσε το καλό σου χαμόγελο
το απόστημα σπάσε της μνήμης.
Έτσι κι αλλιώς εσύ ευθύνεσαι.
Έτσι κι αλλιώς εσύ~
πες μου μονάχα
πόσες φορές ασπάστηκες
το μάγουλο του βασανιστή σου;
Από την ποιητική συλλογή «Το ύστερα του κόσμου» – Εκδόσεις 24 γράμματα
