Με μαύρο γράφεται μελάνι η ιστορία
στο χρονικό της παρακμής και της ασβόλης
κι ενώ τα τείχη πέφτουν δυτικά της πόλης
το δίκιο μας εκλιπαρεί για εκεχειρία.
Πνέει εντός μου πυρωμένος ο αέρας
άπληστα καίγοντας το κέντρο του φωτός μου
ενθάδε κείται η σποδός του σώματός μου
πλάσματα είμαστε μονάχα μίας μέρας.
Γαμψά τα νύχια μου στον ουρανό ορθώνω
να δω τα νέφη απ’ τις ψυχές αν ξεκολλάνε
εδώ, τα όνειρα ριγούν και ξεψυχάνε
σ’ εντατικές με μολυσμένο οξυγόνο.
Πνέει εντός μου πυρωμένος ο αέρας
άπληστα καίγοντας το κέντρο του φωτός μου
ενθάδε κείται η σποδός του σώματός μου
πλάσματα είμαστε μονάχα μίας μέρας.
Ελένη Βαρθάλη ©
*Η φράση «Είμαστε όλοι πλάσματα μιας μέρας», ανήκει στον αυτοκράτορα-φιλόσοφο Μάρκο Αυρήλιο, από το έργο του «Τὰ εἰς ἑαυτὸν».
