Κολυμπούσε στ’ ανοιχτά
κι είχε σωσίβιο μοναδικό
την αγκαλιά του.
Στη θάλασσά τους
η τρικυμία ήταν φαινόμενο απλό,
πρόδρομος της χαράς και της γαλήνης.
Με τον ορίζοντα να φέγγει στα βαθιά
σταθερός και γραμμικός αυτός,
θολώνοντας την όποια ασυμμετρία.
Κι όταν το κάδρο έγερνε
ομόρφαινε το σύμπαν.
