Άραγε υπήρξες
Εκείνη η άνοιξη ήταν αυτού του κόσμου;
Τα μεσημέρια κάτω από τον ήλιο του Απρίλη
Στο κατώφλι της αιώνιας μέθης
Της αιώνιας υπόσχεσης
Αδυναμία
Το δεύτερο όνομα του ανθρώπου
Φόβος
Το μεσαίο του όνομα
Και το πρώτο η αγάπη
Σηκώνεται στις μύτες να δει
Να την δουν
Πίσω από τόσα ονόματα
Πισω από τόσες στρώσεις πραγματικότητας
Και λέει , μα λίγοι την πιστεύουν.
Πως μόνο αυτή
Πως μόνο αυτή είναι
πραγματική
Στις μύτες
