Ανάμεσα σε κύκνους και σατύρους
χίλιων ετών γεννήθηκα
βρέφος στα χέρια σου
Από ανθρώπους κηλιδώθηκα
που ξέραν μόνο
τη «στιγμή» και το «πάει»
Κι όμως εσύ με κράτησες
μου μάθαινες να συλλαβίζω τ’ όνομά μου
Όταν τα βράδια ο θάνατος συνέχιζε να ανάβει τα καντήλια
στους νεκρούς του
έτσι που φωτιζότανε το σκότος
με το γλυκό τραγούδι των αηδονιών
κι έβλεπες κάτοπτρα παντού του Άδη να γυαλίζουν
μάτια των ζώων που αγριεύουν
πριν τον ύπνο
Μα εσύ μ’ αγκάλιαζες και χάραζε η χαρά
μικροί Ερωτιδείς μαζεύονταν να παίξουνε μαζί σου
πυγολαμπίδες κι ηλιοτρόπια
ανάμεσα σε κύκνους και σατύρους
«Θα σου μάθω το φως», φώναξες,
«θα σου μάθω το φως!»
Κι ήξερα κιόλας την αγάπη.
…
Ιούνιος, 2020
